Uit een landschap vervluchtigen de  kleuren, metafoor voor biodiversiteit,  en  verliezen hun wetmatige hiërarchie ( voorgrond, horizon, lucht) en zwermen       uit over heel het doek. De toekomst, het perspectief, letterlijk de horizon in een landschap, is ongewis.  De naamgeving is naar een vlinder uit de rode lijst van        uitstervende vlinders.  De textuur, toegevoegd marmergruis, etaleert de verschraling van het landschap.  Toch blijft er hoop, er blijft nog veel te zien.